İnsanların Duasını Almak

İnsanların Duasını Almak




Allahü teâlâ, insanlara hizmet edenleri, nasîhat verenleri, tatlı
dilli, güler yüzlü olanları, iyi iş yapanlara yardım edenleri,
sabredenleri ve iyilik edenleri sever. Kendini beğenenleri ise, sevmez.
Allahü teâlâ bir kulunu severse, ona, âhirete yarar işler, iyi, güzel
ameller yaptırır ve onu, günâh işlemekten korur. Bir kimse, verdiğini
Allahü teâlânın rızâsı için verir, sevdiğini Onun için sever,
düşmanlığını Allah için yaparsa, o kimsenin îmânı tamâm olur ve ahlâkı
güzel olanın da, îmânı kâmil olur.
Muhammed Ma’sûm hazretleri buyuruyor ki:
“Seven bir kimse, sevdiğinin sevdiklerini de sever. Sevdiğinin
düşmanlarına düşman olur. Bu sevmek ve düşmanlık, bu kimsenin elinde
değildir. Kendiliğinden hâsıl olur. Bu kimse, sevmesinde ve
düşmanlığında deli gibidir. Bunun içindir ki; ‘Bir kimseye deli
denilmedikçe, bu kimsenin îmânı tam olmaz’ buyuruldu. Kendisinde bu
delilik bulunmayanlar, sevmekten mahrûmdurlar. Seviyorum diyebilmek
için, sevgilinin düşmanlarına düşman olmak lâzımdır.”
İHSÂN VE İYİLİK...
Bir kimseye yapılan ihsân, iyilik, ne kadar kıymetli ve ne kadar çok
olursa, sevgi de o kadar fazla olur. Hadîs-i şerîfte; (İnsânlar,
kendilerine ihsân, iyilik edenleri sever. Bu sevgi, insânın
yaratılışında vardır) buyuruldu. Bunun için, herkes anasını, babasını,
hocasını, ustasını, vatanını, din kardeşlerini çok sever. Bir kimse,
kendisine din ve dünyâ bilgilerini, îmânını, Allahını, Peygamberini,
güzel ahlâkı öğreteni, herkesten, daha çok sever. Bu sevgi, cibillîdir
yani insanın doğuşunda vardır. Bu sevgiden mahrûm olan kimse, hakîkî
insan değildir. Çok sevilen kimse, insânın kalbinden, hâtırından çıkmaz.
Seven, dâima sevgiliye kavuşur, onun gibi olur. Sevgilisine tâbi
olmamak, insanın elinde değildir. Sevmenin en kuvvetli alâmeti,
sevgilinin sevdiklerini sevmek, sevmediklerini sevmemektir. Bunun için
her mü’minin, Resûlullah efendimizi çok sevmesi lâzımdır. Onu çok seven,
Onu çok anar, çok söyler ve çok över. Hadîs-i şerîfte; (Bir şeyi çok
seven, onu çok anar) buyuruldu.
İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki:
“Sevgiliden gelen her şeyi, gülerek, sevinerek karşılamak lâzımdır.
Ondan gelenlerin hepsi tatlı gelmelidir. Sevgilinin sert davranması,
aşağılaması, ikrâm, ihsân ve yükseltmek gibi olmalıdır. Hattâ, kendi
nefsinin böyle isteklerinden dahâ tatlı olmalıdır. Seven böyle olmazsa,
sevgisi tâm olmaz. Hattâ, seviyorum demesi, yalancılık olur. Seven ve
sevgiliden başka her şeyden kesilen, sevdiğine kavuşur. Böyle sevgisi
olmayan ise, bu kavuşmayı ancak öğrenir, bilir ve bu bilgisini büyük
nimet sanır.” İnsanlar, kendilerine iyilik edenleri sever. Bu sevgi
sebebi ile, onların ahlâkı ve âdetleri, herkese, iyilikten aldıkları
paya göre bulaşır. Böylece, iyilikler, kötülükler, düzelme veyâ bozulma,
baştan aşağı doğru yayılır. Bunun için, Allahü teâlânın kullarına
iyilik etmeye, güler yüz, tatlı dil ve güzel huy ile onlara kolaylık
göstermeye çalışmalıdır. Bu çalışmalar, gayretler, Allahü teâlânın
rızâsını kazanmaya ve âhirette yüksek derecelere kavuşmaya sebep
olmaktadır. Zira hadîs-i şerîfte; (İnsanlar Allahü teâlânın ıyâlidir,
kullarıdır. Kullarına iyilik edenleri çok sever) buyurulmuştur. İyilik
eden, elbette iyilik görür. İnsanlara yardım eden, Allahü teâlânın
rızâsına ve kulların da duâsına kavuşur.
SEVGİ VE GÜVEN...
Ebû Müslim Havlânî hazretleri buyuruyor ki:
“İyiliğin sevâbından daha güzel bir şey yoktur. İyilik yapmaya gücü
yeten herkeste iyilik yapma niyeti bulunmaz. Bir kimsede, hem iyilik
yapma gücü hem de niyeti varsa, saâdet hâsıl olur. Kalblere en çok
tesir eden şey iyiliktir.”
Birbirlerine yardım eden insanlar arasında çekişme olmaz. Zira insan,
ihsânın kulcağızıdır. Bu sebeple Müslümanlar, birbirlerine yardım
etmeli, büyükleri, akrabâyı, âlimleri ziyâret etmeli duâlarını almaya
çalışmalıdır. Hadîs-i şerîfte; (İnsanlar, kendilerine iyilik edenleri
sever) buyurulmuştur.
Netice olarak, duâ almak için, evvela karşıdakinin sevgisini ve
güvenini kazanmak lâzımdır. İnsan, sevdiğini dinler ve sevdiğine itaât
eder. Sevgiyi kaybedenler, geçici bir süre için belki başarılı gibi
gözükebilirlerse de, o hâl, kalıcı değildir.

Kaynak : Osman Ünlü

paylasim icin tskrler abi emegine saglik...