Ne Zaman Baksam Gözlerine

Ne Zaman Baksam Gözlerine




Ne zaman baksam gözlerine, içinde kimsenin görmediği büyülü dünyalar görüyorum. Harikalar diyarı gibi ama ondan daha harika!
Gözlerinden yüreğine bir yol var mı gerçekten? Belki gördüğüm kalbindir….
Kalbin
böyle büyük ve güzelse senin, ruhun nasıldır kim bilir? Herkes kalbinin
temizliğine bakar; beni ilgilendirmez kaç sevda geçirdiğin, onları
gönlünde nasıl istiflediğin… Yani ilgilendirir elbette ama o sonraki iş!
Ben önce ruhunu çözmek isterim.
Ruhu büyümemişse, edep görmemişse,
aklanmamışsa, öğrenmemişse, kalp sevmeyi bilmiş, ne yazar? Kötüler
sevmez mi sanki? Sever, herkes kadar sever ve belki bazen pek çoğundan
fazla ama kötünün sevdiğine iyi olma hali, sevgisi azalınca da tükenmez
mi?
O yüzden ruhtadır bütün yük! Önce insanlığı ne alemde, onu
görmeli… Ama bu gözlerde kaç yüz dünya var, elbette ruhun gördüğü o
değişik denizlerin resimleridir gözpınarlarında saklı olan mavilik.
Ne
zaman baksam gözlerine, içinde gülen o küçük çocuğu görüyorum. An
geliyor kocaman bir delikanlı oluyor, hani tüyleri yeni çıkmış ve
kanında hırçınlık olan. Sonra yüzünde dolaşıyor gözlerim, adam olmak
simasına vurur mu insanın diye düşünüyorum. Vuruyormuş demek!
Ne zaman baksam gözlerine, içinde kaybolmak istiyorum. Ama ya ruhuna çarparsam o diyarlarda diye korkuyorum.
Neler
yaşadın acaba bu hayatta? Ne derslerden geçtin, neler öğrendin? Acaba
öğrendiklerinden neler kaldı küfende? Kendini geliştirdin, büyütebildin
mi? Suçu kadere atıp, bütün yanlışların bedelini başkasına
yükleyenlerden mi oldun? Para için ömrünü feda edenlerden misin?
Yoksa
öğrendin mi bu hayatın kocaman bir oyun olduğunu? Her derdin bir çaresi
bulunduğunu ve ne geliyorsa başımıza bir sebebi olduğunu öğrendin mi?
Kaç aşka çarpmıştır yüreğin, elin kolun kanamıştır mutlaka, sen de acı
çekmişsindir ve mutlaka en çok güvendiğin vurmuştur sırtından. Buna
rağmen sevmeye olan inancını kaybetmeden yürüyebildin mi?
Ne zaman
baksam gözlerine, dizlerimin bağı çözülüyor benim. Ömrümü sana hediye
edip, gözlerinden başka dünyalara geçip, sana sığınmak istiyorum. Ama
hep aynı soruda takılı kalıyor aklım: Bütün kirliliğine rağmen hayatın,
ruhunu temiz tutabildin mi?


Kaynak : Candan Ünal