İnsan niçin yaratıldı

İnsan niçin yaratıldı






Sual: İnsan niçin yaratıldı, vazifesi nedir?
CEVAP
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Bütün varlıkların hülasası, özü olan insan, eğlence için, oyun için,
yiyip içmek, gezmek, yatmak keyf sürmek için yaratılmadı. Kulluk
vazifelerini yapmak için, Rabbine itaat, tevazu, kuvvetsizliğini,
ihtiyacını göstermek, Ona sığınmak ve yalvarmak için yaratıldı.

Muhammed aleyhisselamın bildirdiği ibadetlerin hepsi, insanlara faydalı
şeylerdir. İnsanlara yaradığı için emredilmiştir. Yoksa, hiçbir ibadetin
Allahü teâlâya faydası yoktur. Candan teşekkür ederek, minnet ile
ibadet yapmalı, tam teslim olarak emirleri yapmaya ve yasaklardan
kaçınmaya çalışmalıdır. Allahü teâlâ hiçbir şeye muhtaç olmadığı halde,
kullarını, emir ve yasaklar vermekle şereflendirdi. Her şeye muhtaç
olan, biz kulların, bu büyük ihsana, bol bol teşekkür etmemiz, bunun
için de, emirleri yapmaya candan sarılmamız gerekir. (73. Mektub)

[Bugün bile, Allahü teâlâyı inkâr eden, İslamiyet’i beğenmeyen,
cahilliğin verdiği cesaret ve taşkınlıkla öğünen cemiyetlerin, Allahü
teâlânın emirlerinden çoğunu benimsedikleri göze çarpıyor. Bütün
insanların, din ahlakından uzaklaştıkça, geçimsizlik, sefalet, işkence,
sıkıntı ile kıvrandıkları görülüyor. Fen aletleri, medeni vasıtalar,
akıllara hayret verecek şekilde, ilerlediği halde, dünyadaki
huzursuzluğun, insanlıktaki sıkıntının azalmadığı, arttığı, ibretle
görülüyor.]

“Sizi boş yere mi yarattık?”
Sual: Bir arkadaş “ Hiçbir şey kendiliğinden olamayacağı için
Allah’a inanıyorum, ama dinlere, Peygamberlere, ahirete inanmıyorum”
diyor. Buna ahiretin varlığını nasıl inandırabilirim?
CEVAP
Arkadaş sözünde samimi değildir. Çünkü Nasreddin Hocanın,
doğduğuna inanıyorsun da öldüğüne niye inanmıyorsun dediği gibi, “Ben
öğrenciyim ama, öğretmene, derse, imtihana inanmam denir mi? Ben kanuna
inanırım ama, savcıya, mahkemeye inanmam denir mi?
İstisnalar hariç, bütün fen adamları, bu kâinatın kendiliğinden var
olmadığını, bir yaratıcısının bulunduğunu ittifakla bildirmişlerdir. Fen
ne kadar ilerlerse ilerlesin, insanlar, bir karıncayı, bir kuşu, bir
arpa tanesini yaratamaz. Akıllı ve bilgili bir kimse, kâinata bakınca,
çok intizamlı yaratıldığını görür. Bunun kendiliğinden olmadığını anlar.

Bir insan bir alet, bir makine yapınca bunun nasıl ve nerelerde
kullanılacağına dair bir prospektüsünü [tarifesini] de yanına koyar.
Yine de anlaşılması zor ise, kullanması için kurslar açar. Bir makine
yanlış kullanılırsa elden çıkar. Her şeyin yaratıcısı olan cenâb-ı Allah
da, insan denilen bu muazzam makineyi yaratıp başıboş bırakmamıştır.
Bir âyet-i kerime meali:
(Sizi boş yere yarattığımızı mı sandınız?) [Müminun 115]

Başıboş yaratılmayan insanın, ne yapması gerektiğini Peygamberleri
vasıtası ile, kitaplar göndererek bildirmiştir. Son Peygamber olan
Muhammed aleyhisselama gönderilen kitabı ise Kur'an-ı kerimdir. Kur'an-ı
kerim çok veciz olduğu için, Peygamber efendimiz bunu hadis-i şerifleri
ile açıklamıştır.

Hadis-i şerifler de, diğer insanların sözlerine göre veciz olduğu için,
bizlerin kolayca anlayabilmesi için âlimler bunları açıklamıştır. Bu,
doktor ve eczacının ilacı hastaya verirken, aç karnına-tok karnına,
sabah akşam birer tane, suyla iç, sütle içme gibi tarifine
benzetilebilir. Kur'an-ı kerimde insanın niçin yaratıldığı
bildirilmiştir:
(Cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.) [Zariyat 56]

Allahü teâlâ, “Emrime uyan Cennete, uymayan ise Cehenneme gidecektir”
buyurmuştur. İbadetlerin faydası Allahü teâlâya değil, herkesin
kendinedir. Maaşla çalışan bir doktor, bir hastaya ilaç verse, ilacın
doktora faydası yok diye o ilacı kullanmamak akla uygun değildir. Zehir
içsem doktora ne zararı olur diyerek zehir içmesi de ahmaklıktır. İşte,
günahlarımın Allah’a bir zararı yok diyerek, her çeşit günahı işlemek
akıllı insanın yapacağı iş değildir. Hadis-i şerifte buyuruluyor ki:
(Akıllı kimse, Allah’a ve Peygamberine inanan ve ibadetlerini yapandır.) [İ.Muhber]

Öldükten sonra başına gelecekleri düşünmeyene, kendisini ebedi tehlikeye
atana akıllı denebilir mi? Kur'an-ı kerimin çok yerinde, (Düşünmüyor musunuz?) diye ikaz edilmektedir. Hadis-i şerifte, (Aklı olmayanın dini de yoktur) buyurulmuştur. (Tirmizi)

Her insanın yaptığı ibadetin faydası kendisinedir. Kur'an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Kim, [ibadetlerini yapar ve günahlarından] temizlenirse, faydası kendisinedir.) [Fatır 18]

(Benim ibadetime Allah’ın ihtiyacı yok) diye, yanlış düşünen kimse,
perhiz yapmayan hastaya benzer. Bu hastasına doktor, perhiz tavsiye
ediyor. Bu ise, “Perhiz yapmazsam doktora hiç zararı olmaz” diyerek,
perhiz yapmıyor. Evet doktora zararı olmaz, ama kendine zarar
vermektedir. Doktor, kendine faydası olduğu için değil, onun hastalıktan
kurtulması için, perhiz yapmasını tavsiye etmiştir. Doktorun
tavsiyesine uyarsa, şifa bulur. Uymazsa ölür gider. Tabibin bundan hiç
zararı olmaz. Bunun gibi, (Allah’ın benim ibadetime ihtiyacı yok)
diyerek ibadetten kaçanlar da, Cehenneme gider.

Dine uyan mesut, rahat olur
Muhammed Masum hazretleri buyurdu ki:
(Allahü teâlâ, insanları başıboş bırakmadı. Her istediklerini yapmaya
izin vermedi. Nefslerinin arzularına tabi olmalarını, böylece
felaketlere sürüklenmelerini dilemedi. Rahat ve huzur içinde yaşamaları
ve sonsuz saadete kavuşmaları için gereken faydalı şeyleri yapmalarını
emretti. Zararlı şeyleri yapmalarını yasak etti. Saadete kavuşmak
isteyen, dine uymaya mecburdur. Nefsinin ve tabiatının, dine uymayan
arzularını terk etmesi gerekir. Dine uymazsa, sahibinin, yaradanının
gadabına, azabına düçar olur. Dine uyan kul, mesut, rahat olur. Sahibi
onu sever.

Dünya ziraat yeridir. Tarlayı ekmeyip, tohumları yiyerek zevk ve safa
süren, mahsul almaktan mahrum kalacağı gibi, dünya hayatını, geçici
zevklerle, nefsin arzularını yapmakla geçiren de, ebedi nimetlerden,
sonsuz zevklerden mahrum olur. Bu hâl, aklı başında olanın kabul edeceği
bir şey değildir. Sonsuz lezzetleri kaçırmaya sebep olan geçici ve
zararlı lezzetleri tercih etmez. Dine uymak için, önce Ehl-i sünnet
âlimlerinin, Kur'an-ı kerimden ve hadis-i şeriflerden anlayıp
bildirdikleri Akaide uygun iman etmek, sonra haram, yasak edilmiş
olanları öğrenip bunlardan sakınmak, daha sonra, yapması emr olunan
farzları öğrenip yapmak gerekir. Bunları yapmaya İbadet etmek denir.
Haramlardan sakınmaya Takvadenir.) [c.2, m.11]

Kaynak : M.Ali Demirbaş