Seni Sevmek Çok ZorEtrafı dikenli tellerle çevrili kalbinin, ne zaman elimi uzatsam kanıyorum. Çok zor seni sevmek, bilmiyorsun.
Niyeti iyi belki ruhunun, sen de sevmek istiyorsun ama kalbin kalbimi kanatıyor görmüyorsun.
İçimdeki bütün aşkı ayağına sersem, yine de bitmeyecek ve doymayacak bir iştah saklıyorsun içinde.
Şeytanına yenik aklın, şeytan senden akıllı diye göremiyorsun.
Seni sevmek çok zor bilmiyorsun. Bildiğim bütün lisanlarda anlatsam, anlayamayacağın kadar zor ve kelimelerin bütün anlamlarını
aynı cümle içinde yazsam, yetmiyor.
Sürekli
bir hüzünde açıyor gözlerim, oysa hep bu sefer son olsun diye üşüyorum
gece yarısı düşlerimde ama karanlığın gelişini, aydınlıktayken de
görebilirsin.
Bir telefon sesi bölüyor bazen geceyi ve ben hep senin,
bir sonraki gidişinin senaryosunu yazıyorum içimde. Nasıl olacağını
düşünüyorum, kurguluyorum, çeşitlendiriyorum.
Sonra içimden bir ses
diyor ki: “Boş ver! Onun kaderi seninle değilse, hangi yazgıyı
değiştirebileceksin kalbinle? Madem senin içinde bir suret onun gözleri
de, sen de en az onun kadar suçlu değil misin bu alemde?”
Madem
sevdiklerimiz aslında biziz, belki benim içimde senin yaptıkların gizli
ve bu sefer belki sen çekeceksin içimdeki bombanın pimini…..
Seninle
kötüleşmeden kalmaktır erdem, sana rağmen inanabilmektir aşka! Ben sana
rağmen yaşıyorum, sana rağmen seviyorum, hatta sana rağmen seni sevmeyi
başarıyorum ya; aşk değil mi bu da?
Sende şekillenmiştir belki aşkın
gerçek hali ve belki aradığıma giden o zor yol sensindir. Belki sende
çektiğim acılarla bulacağım gerçeği veya sen sadece Şeytan’ın bana
görünen yüzüsündür, ne bileyim?
Ben hep bir gece yarısı uykudan
kabuslarla uyanır gibi seveceğim seni. Hep kalbim ağzımda, hep bir hamle
bekleyerek geceden ve hep kanayarak kendime….
Seni sevmek çok zor, bilemezsin!
Candan Ünal