Bırak Seveyim SeniBu
kadar ayak diremen niye? Niye hep karanlığa dönüyor cümlelerin? Bırak
seveyim seni, kısa veya uzun zamanlarda ama bırak seveyim.
Kalbimin misafiri ol bir müddet…
Evim
bulutların ardında, yatağım pamuktan yumuşak, gemiler geçiyor aklımın
denizinden, gönlüm sende, tenim sende, nefesim sende hızlanıyor, gel
misafiri ol evimin. Birkaç gün sevişelim, el ele uzanalım başka bir
isteğim yok!
Sonra giderken bütün cümlelerimi götür istersen yanında,
varsa diş fırçan ve pijamanla. Koyu bir özlem bırak bana giderken ama
sen mutlu ol.
Bırak seveyim seni, gözyaşlarım erisin kollarında.
Kalbimin kurtuluş savaşı seni sevmek, seni severken özgürleşeceğim,
bilemezsin…
Aklımı yarım bırak bir yerlerde, bedenimiz birleşsin bir
akşamüstü, öp beni, içinde sevgiden başka hiçbir tutkuyu barındırmayan o
amansız sadeliğinle öp.
Bir anda aydınlansın yüreğimin hangi kuytu
karanlığı kaldıysa, tek başına bir bahar havası gelsin yüzüme, dilime
keyifli bir türkü. Geç yanımdan usulca, rüzgarın kokunu getirsin
omuzlarıma, bir göz kırp, gülümse, içim erisin.
Bırak seveyim seni,
kimsenin sevmediği yerlerini, kimsenin görmediği yerlerini seveyim.
Senin ormanında kaybolayım, senin derelerinde yüzeyim. Bırak kendini,
kararsın hava akşama dönsün yüzüm.
Tutkun, ihtirasım yansısın
aynalara ve sen sarıl bedenime, ruhum akıp gitsin ellerinden sen
öptüğünde.Kapat gözlerini, sadece dokun bana, sarıl ve hisset! Seni
seven bir kadının kollarında uyumanın hazzını yaşa, sonra hiç bilmediğin
rüyalara dal koynumda.
Dişlerini geçirdiğin bedenimde, bütün zehrini
kusarak sevişmenin kurtul yüklerinden. Düş yanıma, kolların, zihnin
açık, sevilmeyi bekle.
Bırak seveyim seni! Aslına bakarsan bunu da teklif etmezdim eskiden olsa ama hadi neyse….
Kaynak : Candan Ünal